Parcoursbouwer Norbert heeft zijn huiswerk goed gedaan. Vandaag is het een rustdag. Niet te grote stijgingspercentages en zeer fotogeniek in de Gorges de La Nesque. Vandaag rijden we voor de verandering eens tegen de klok in. Niet dat je dat in de gaten hebt op een rondje met een diameter van 40km, maar voor de statistici meld ik het maar even.
Niet ver na de start komen we weer onze vrienden de Legionairs tegen. Dit keer weer in een andere hoedanigheid. Ze rennen bergop. De afdaling is onaangenaam door overmatig split op het nieuwe asfalt. Voorzichtig sturen en gedoseerd remmen.
Na ca 50km maken we ons op voor de snack van de dag: Col de Murs: een klein puistje van 350m, in het kader van deze vakantie beter te bestempelen als een mee-etertje. Ik besluit dat dit een goed moment is om mijzelf de nieuw geleerde holistische filosofie van Thijs eigen te maken. Voorbijgestoken door Dirk denk ik ”laat gaan, geniet van de berg”. Als even later Jos mij voorbij komt dwing ik mij hetzelfde te denken, maar het genieten wordt zwaar op de proef gesteld. Nog even later komt Leon mij in een straf tempo voorbij denderen. Ik breek. Ik klamp aan en in no time rijden we onder aanvoering van Leon naar Jos en Dirk. Toch ook lekker. Ik ben nog niet gereed voor de Leer van Thijs. Ik heb de focus nog niet. Wel noem ik mij sponsor van zijn filosofie. Al is het uit pure sympathie naar Thijs. En ooit hoop ik het te kunnen.
Het gebied waar we doorheen rijden is desolaat. Na 60 km is er nog steeds niets te ontdekken van een uitspanning om te eten. Uiteindelijk belanden we wederom in het stadje Villes-sur-Auzon waar we broodjes jambon en worst voorgeschoteld krijgen. Terwijl we zitten te eten klapt opeens Thijs zijn ventiel uit zijn fiets. Het duiveltje dat hem op bergop niet te pakken krijgt, wreekt zich als Thijs in ruste is.
Als we na de lunch opstappen draaien we opeens de Gorges du Nesque in. Het uitzicht wordt mooier en mooier. Wijdse vergezichten ontrollen zich voor ons. Slingerende bochtjes in een zeer aangenaam stijgingspercentage van 2-3% geven je alle tijd de imposante omgeving goed in je op te nemen. Er
worden veel foto’s en filmpjes gemaakt met de smartphones. Kees kiekt Jan en Jan kiekt Kees en daarna kiekt Klaas nog even Jan en Kees tesamen. We nemen er ruimschoots de tijd voor en de natuur om ons heen verdient het en wij verdienen het. Feest. In zijn euforische roes beweert Christian dat hij in de Gorges e la Nesque wederom John Degenkolb is tegengekomen.
Tiny is dan inmiddels allang vooruit gesneld om in zijn eigen tempo door te rijden. De Gorges eindigt in Sault en vanaf daar is de route naar huis nog 20 km vals plat naar het plateau van ons onderkomen. Ons gezelschap verliest voor deze ene keer wat van haar homogeniteit. Een tweede clubje heeft het wel gezien en rijdt ook in haar tempo terug. Het fotoclubje komt uiteindelijk ook nadruppelen.
’s Avonds eten we penne vooraf en krijgen we als hoofdmaaltijd een varkenskotelet met aardappelgratin voorgeschoteld. Een uitgeholde meloen met Marsalawijn completeert de maaltijd. Ons Spaanse serveerster krijgt het voor elkaar om een complete desert-schaal over de kleding van Norbert te gooien. De volgende dag zal Norbert zijn kleren weer keurig gewassen en zonder vlekken retour ontvangen.
